வடபழனி முருகன் கோயில் ஒன்னு சார்.. டிக்கெட் எடுத்துக் கொண்டு பக்கத்தில் உட்கார்ந்த பெண்ணும் நானும் சினேகமாய் ஒரு புன்னகை செய்துகொண்டோம்..எப்போதேனும் இப்படி சில அபூர்வ கணங்கள் தோன்றுவதுண்டு..கோயில் வந்தா சொல்லுறீங்களா என்றாள் அந்த பெண்.பதிலுக்கு சிரித்தபடி சரியென தலையசைத்தேன்.ஃபோனில்...
கண்களை மூடிக்கொண்டு மனம் ஒரு தியானத்திற்கு தயாரவது என்பது என்னளவில் என்றைக்கும் நடந்தது இல்லை.. தியானத்திற்காக உட்கார்ந்த இடம் ஒன்றாகவும், யோசனை அளவில் உட்கார்ந்து இருக்கிற இடம் வேறொன்றாகவுமே எப்போதும்...
நேற்று இரவில் இருந்து சென்னையில் நல்ல மழை.. ஆட்டோவை புக் செய்துவிட்டு வெளியில் வந்து பார்த்த பிறகே மேலே இருக்கிற அந்த ஸ்டேட்மெண்டை சொல்ல முடிந்தது. ஓர் உணர்வு ஸ்டேட்மெண்டாக எப்படி உருமாறியது ? கனம்.. சென்னைக்கு வந்து கிட்டதட்ட இரண்டு வருடங்களைத் தொடப் போகிறேன். இது ஒரு பெரும் ஓட்டம்.. நெஞ்சு விம்ம...
இறுக்கத்தின் விளை நிலத்தில் ஆர்ப்பரித்துக் கொட்டி தீர்த்திருக்கிற
அருவியின் "கவனிக்க மறந்த சொற்களை" தான் இவ்வளவு சாதாரணமாக ஒரு
தொகுப்பாக்கி இருக்கிறார்கள். சாதாரணமாக என்றா குறிப்பிட்டேன் மன்னிக்கவும்
நீண்ட பெரும் சவாலிற்குப் பிறகு தொகுப்பாக்கியிருக்கிறார்கள்.
எப்போதும் போல இதையும் ஒரு அலை...
நித்தியத்தின் சாலையில் மூன்று இடைநிறுத்தங்கள்
துயரம் ஒரு குற்றம், ஒரு சிறை. ஒரு வினோத மனப்பதிவு. நான் அந்த சாம்பல் கித்தானிலிருந்து எழுந்தாகிவிட்டது ஒரு தாளைப் போல.
...
சரியாக ஒரு வருடம் பிளாக்கரில் எந்த பதிவும் இடாமல் இருந்திருக்கிறேன். ஏதோ ஒரு மனநிலை எதையோ கடத்திக்கொண்டு வந்திருக்கிறது என்பதைவிட ஓர் உழைப்பிற்கு கொடுக்கமுடிந்த இடைவெளியாகவும் இதைக் கருதிக்கொள்கிறேன்.
கவனிப்பற்ற பொழுதுகளில் எனக்குள் நானே பேசிக்கொள்வதைப் போல் இலக்கிய உலகம் குறித்த எந்த புரிதலும்...
வக்கிரம் நிறைந்த மனதின் வெயில்
வாட்டுகிறது
புறச்சூழலை
நாம் நம்
அறைகளுக்குத் திரும்புகிறோம்
செண்ட்ரலைஸ் ஏசிகள் பொருத்தப்பட்டதாக
நம்பப்படுகிற அறை
ஓர் அட்டைப் பூச்சி
இன்க்கிரீஸ் மோடில் கூடுகிற குளிரின் எண்ணிக்கை
குசேலனின் கைப்பண்டம்
நமக்கு கவலைகள்
இல்லை
வெயில் தீர்ந்துவிட்டதாய்
நம்புகிறது
சொரணைக்குப் பழகிய தோலின் முதல் அடுக்குத்
தகவல்
தனித்த செய்தியில்
உரையாடுகிற
கைகள்
கொண்டிருக்கிற...
