முதிர் கன்னித் தாயின் பிறவாக் குழந்தைக்காய் இக்கடிதம்.....

அன்பு மகனே !

 உன்னை சுமக்க தகுதியற்ற ஏழைத் தாயின் கடிதம்....

நாதியற்ற உலகில் நான் நாட்களை முதிர் கன்னியாய் கழித்துக் கொண்டு ஏதோ நலமாய் இருக்கின்றேன்...இன்னும் எழுதப்படா என் வாழ்க்கை தீர்ப்பில், திருப்பம் தர உன் தந்தையென
யாரும் வராததால், எனைக் கொத்தி தின்னும் பார்வைகள், என்னுள்  தந்த வலியால் எழுதுகிறேன் இந்த கடிதம்.....

 என்னை உயிர் கொண்டு நிரப்பும், எனக்கான உன் தந்தை, இது வரை என்னை வந்து சேரவில்லை ....இரு சங்கமங்கள் சங்கமிக்காததால் என்னில் ஜனிக்காத என் மகனே, இறைவன் முன் ரச்சிக்கப்பட்ட நீ நலமா?.....


நீ நலமாய் இருப்பாய் என்பது தெரியும்... குழம்பிப் போன உன் தாயின் நிலையை யாரிடம் சொல்ல, அதனாலே எழுதுகிறேன் உனக்கு இக் கடிதத்தை...வறுமையில் பிறந்ததால் வறுமைக்கே வாக்கப் பட்டேன்...நாளொரு மேனியும், பொழுதொரு வண்ணமுமாய், கனவிலே என் நாட்கள் நகர, என் உணர்வை அறியாமல், சுற்றிய சுற்றம் பேசியே, எனை நரகத்தில் தள்ள, மணமாகா   விதவயாய்ப் போனேன்...   
.

என்னுள் நிரம்பிய ஆசைகள், இன்னும் நிறம் பெறவும் இல்லை, உருப் பெறவும் இல்லை.., தினம் தினம் நான் அனுபவிக்கும் வேதனைகள் சொல்லிமாளாது என் கண்ணே....விடியலில் இருந்து அடையல் வரைக்கும், பிறர் சகுனப் பார்வையிலே நான் செத்து செத்து பிழைக்கின்றேன்.

.கல்லுக்கு சேலை கட்டினாலும் திருப்பிப் பார்க்கும் சில சதைக்கு அலையும் மனிதர்கள்  மத்தியில், செத்த ஜடமாய் நான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்...நட்பாய்ப் பழகி நாளடைவில் நயவஞ்சக பாம்பாய் பலர் காமம் என்னும் விஷம் கக்க, வீரியம் மிக்க என் மனம் கொண்டே நான் வாழ்ந்து வருகின்றேன்...


என் வயதொத்த எல்லா பெண்ணும் ஆணென்றும் பெண்ணென்றும் தான் மகவைப் பேண, நான் மட்டும் மையிழந்த பேனாவாய் ஓரத்தில் கிடக்கின்றேன்..பூ வைக்கவும் முடியாமல்
புத்தாடை அணியவும் முடியாமல், புறம் பேசும் நாக்குகள் மத்தியில் பொய்யாய் சிரித்தே நாட்களை கழிக்கின்றேன்...
 
.பணம் இல்லா என் வாழ்வில், பரிகாரம் செய்யச் சொல்லி கோவிலுக்கு சென்றாலும், கோவில் சிலைகளைப் பார்பதற்கும் பணம் தேவையாம்... தோஷம் இல்லா என் வாழ்வின் சந்தோஷம் எல்லாம் பணம் என்ற தோஷத்தால் பாலாய்ப் போனது...


பெண் பார்ப்பதாய் பலர் வருகின்றனர்... கொடுத்த உணவோடு ,பார்வையால் எனையும் தின்று விட்டு செல்கின்றனர்.. இப்படி தினம் தினம் நடக்கும் நாடகத்தில் ,உப்பில்லா வாழ்வில் நான் போடும் ஒப்பனைகளே சாட்சி என் வயதிற்கு....  எனைப் பார்த்த யாருக்கும் என்னைப் பிடிக்காமல் இல்லை ஆனால் எல்லோருக்கும் பணம் பிடித்திருக்கிறது...     


புவிதனில் பிறந்த நாள் முதல், புரியாத வாழ்வை, பணம் என்ற மூன்றெழுத்தின் மூலம் புரிந்ததாய் ஒரு கூட்டம் சுற்ற....என் எதிர்பார்ப்பு  எல்லாவற்றிற்கும்  அர்த்தம் இல்லாமல் போகிறது, சீதனம் என்னும்  நிராகரிப்பின் மூலம்...ஆனாலும்  வலி கொண்ட என் வாழ்க்கை மட்டும காத்துக்கிடக்கிறது என் மணக் கோலத்திற்காக...


உயிர் ஜனிக்கும் வலியை விட இவர்கள் எனைப் பார்க்கும் வலி பெரிதாய் தெரிகிறது என் மகனே/மகளே ...என்றேனும் உன் தந்தை, என்னை தன் துணையாய் ஏற்றிட்டால், என்னுள் ஜனிக்க உள்ள என் மகனே/மகளே... இப்பொழுதே சபதம்  கொள்....பொல்லாத இந்த உலகில் இல்லாத ஒரு உயிர்க்கே நீ துணையாய் இருப்பேன் என்று...


அன்பு மகனே / மகளே , உன்னிடம் என் எண்ணத்தை சொல்லிவிட்டதால் என் பாரம் குறைந்ததாய் உணர்கின்றேன்.... இனி ஒரு சந்திப்பில் நீ என் மடியில் தவழ்வாய் என்ற நம்பிக்கையில் முடிக்கிறேன்
இந்தக் கடிதத்தை....

அன்புடன் 

உன்னை சுமக்க  காத்திருக்கும் 

உன் அன்புத் தாய்....

அன்புடன் 

ரேவா