இது அதுவா?

 நன்றி : கூகிள்

மூடிய விழிகளுக்குள்
ஒரு கருநிற 
போராட்டம்...

சொல்லமுடியா 
இடத்திற்கு என்னை
இழுத்து வருகிறது
அது...

கைகட்டி, விழி மூடி
பதுங்கிக் கிடக்கிறது 
அந்த அடர் இருட்டில்...

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
தைரியம் கிளம்ப,
மெளனமாய் 
என் அருகில் வருகின்றது
அது.
 
பின்னர் வாய் திறந்து 
வசிய மொழி 
பேசிச்சிரிக்கின்றது ..

என் பக்கம் அமைதி தவழ
குரல் உயர்த்தி 
ஓலமிட்டு 

கவனமீர்க்க துணிகின்றது
அது..

என் கவனம் அதன் 

மீது திரும்ப,

கொடூர புன்னைகை ஒன்றை

உதிர்க்கிறது..

என்னோடு பேசிக்கொண்டே
பூட்டிய நெஞ்சத்தில்
புதைந்திருந்த 

என் ஆசைகளை
தூசிதட்டி எடுக்கிறது.

விடுவித்த மகிழ்ச்சியில்

கால் முளைத்த 
அதுவும்
நிற்காமல் ஓடிக்கொண்டே 
இருக்க..

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
உள்ளுக்குளிருக்கும்
கற்பனைகுவியலை 
கண்டெடுத்துக்கொண்டே 

இருக்கிறது
அது...

பிடித்தும், பிடிக்காமலும்,
பிரியங்கள் தொலைத்தும்
காரணம் ஏதுமன்றி
அழிக்கப்பட்ட 
நினைவுகளை பரிசீலித்து
எடுத்த இடத்திலே வைக்கிறது
அது..

அழிக்கப்பட்ட பக்கமென
இருந்த ஒன்றில்,
பதப்படுத்தப்பட்ட நினைவுகள்
பத்திரமாய் இருப்பதை பார்த்து
அதை அவசர அவசரமாய்
புரட்டிப்பார்க்கிறது
அது..

கடைசியில் 

ஏதோ ஒன்றை 

கண்டெடுத்த மகிழ்ச்சியில்
அந்த நினைவுக்கு
புத்துயிர் அளித்துச்செல்கிறது
அது..

இயல்புகள் மீறி
ஏதோ ஒன்றின் வலி
நெஞ்சை கணக்க,
விழிகளை திறக்கையில்
மறந்த ஒன்றின்
 நினைவுகளில்

என்னை மீட்டிவிட்டுச்செல்கிறது

அது..

அது

அதுவொரு

கனவு...