நிழல் வளர்த்த நிஜத்தின் தோற்றப் பிழை

கடைசி பார்வையாய் சுடர்விடுகிறது  
சந்திப்பு

பருகிய கோப்பைகளின் பிசுபிசுப்பை 
மொய்க்கும் ஈக்களின் பறத்தலைப் போல்  
கவனம் கலைக்கிற வார்த்தைகளைத் தட்டிவிட்டு  
நகரும் கால்கள் வாய்க்கா உரையாடல் அமர்ந்திருக்கிறது  
எளிய உயிர்மெய்யில்

விட்டில் பூச்சி நம் சொற்கள்  
பறக்கையில் பெரிதான நிழல்  
பதிகிறது சுவற்றில்

இருள் வெளிச்சம் குடிக்கப் பழகிய  
ஒயின் கோப்பைகளை  
பார்வையாக்கி பருகுவதின் அடர்த்தி  
அடிமடியின் நினைவென கசக்கிறது

பிரிவின் போதை ஆட்கொள்ளத் தொடங்கும்  
சூழலின் அமைதி உடைத்து
முதல் ச்சியர்ஸ் சொல்லித் தொடங்கப் போகும் வார்த்தை  
உன்னிடம் இருந்தே வரட்டும்

கடைசி சந்திப்பாய் சுடர்விடுகிறது வெளிச்சம்  
அத்தனை இருளையும் மறைத்து

நீ உன் கோப்பையை உயர்த்து
ச்சியர்ஸ்..