விரசமெனும் புழுக்கம்

ஒரே வார்த்தைதான்
வேறு வேறு குரல்களில்
வாளெடுத்து வீசிப்போகிறது

நேற்றையவனின் வார்த்தை
இரவினைத் தொட்டு
இன்றும் தன்னை எழுதிக்கொண்டிருக்க

ஏதோ ஒரு பிழையில் தப்பித்து வெளியேறுகிறது
கொடுக்கப்பட காத்திருந்த 
முத்தங்களுக்கான மன ஒத்திகை

நிதானித்து திரும்புவதற்குள் இன்னுமொரு புன்னகை
அதே போலொரு பேச்சென
முந்தயதின் தடமொன்றை விட்டுச்செல்கிற
நியாபக நியாயங்களைத்தாண்டி

வேறு வேறாய் போர்த்திக்கிடக்கும்
முகங்களுக்குள் வியர்த்திருப்பதெல்லாம் 
விரசமெனும் புழுக்கம் மட்டுமே