இரவின் விரிப்பில் கச்சிதமாய் வந்தமர்கிறாய்
இந்த இடைவெளி அன்னியப்படுவதாய் நினைக்கையில்
ஆளுக்கொருமுறை அருகில் வர
அடைபட்டுப்போன இடைவெளி
அகம் மறைக்கா குணம் காட்ட
அளவெடுத்த நம் மெளனம்
ஆங்கே ஒர் இசைகொடுக்க
அளவின்றி வந்த தூரத்து அழுகுரல்
அடிமனதை துளைத்தெழுப்ப
விழித்துவிட்ட கனவொன்று
அவ்விடமே நிறுத்தி வைத்தது
உன்னை...
-ரேவா
0 கருத்துகள்:
கருத்துரையிடுக