வக்கிரம் நிறைந்த மனதின் வெயில்
வாட்டுகிறது
புறச்சூழலை
நாம் நம்
அறைகளுக்குத் திரும்புகிறோம்
செண்ட்ரலைஸ் ஏசிகள் பொருத்தப்பட்டதாக
நம்பப்படுகிற அறை
ஓர் அட்டைப் பூச்சி
இன்க்கிரீஸ் மோடில் கூடுகிற குளிரின் எண்ணிக்கை
குசேலனின் கைப்பண்டம்
நமக்கு கவலைகள்
இல்லை
வெயில் தீர்ந்துவிட்டதாய்
நம்புகிறது
சொரணைக்குப் பழகிய தோலின் முதல் அடுக்குத்
தகவல்
தனித்த செய்தியில்
உரையாடுகிற
கைகள்
கொண்டிருக்கிற பழக்கம்
ரோட்டோர ஓவியக்
கைகளுக்குக் கிடைப்பதில்லை
ஆனாலும் யாம்
தெரிந்தே செய்கிறோம்
இச்சில்லறைகள்
தரையில் விரிந்திருக்கும்
பிரம்மாண்டத்தின்
கண்களைக்
குருடாக்கப்
போவதில்லை
விழுந்து கிடக்கிற ஒன்றின் தெளிவு
வானத்தை பார்க்கையில்
வசப்படுவதும் வானமாகவே இருக்கிறது
ஆனவரை
அழிக்கிற உரிமையை
மழைக்கே கொடுக்கிறோம்
சிறுதூரல் கிளப்புவது உஷ்ணத்தையென்றாலும்
உள்ளிருப்பது வெளியேறுதல்
பெருமழைக்குச் சமமே
அட்லீஸ்ட்
இந்த மழை
மனதின் வெயிலை
புறச்சூழலின் வழியாவது குறைக்கட்டும்
அதுவரை இது
நிகழாதிருக்கட்டும்
கடைசி பார்வையாய்
சுடர்விடுகிறது
சந்திப்பு
பருகிய கோப்பைகளின்
பிசுபிசுப்பை
மொய்க்கும் ஈக்களின் பறத்தலைப் போல்
கவனம் கலைக்கிற
வார்த்தைகளைத் தட்டிவிட்டு
நகரும் கால்கள் வாய்க்கா
உரையாடல் அமர்ந்திருக்கிறது
எளிய உயிர்மெய்யில்
விட்டில் பூச்சி நம் சொற்கள்
பறக்கையில் பெரிதான நிழல்
பதிகிறது சுவற்றில்
இருள் வெளிச்சம்
குடிக்கப் பழகிய
ஒயின் கோப்பைகளை
பார்வையாக்கி பருகுவதின் அடர்த்தி
அடிமடியின் நினைவென கசக்கிறது
பிரிவின் போதை
ஆட்கொள்ளத் தொடங்கும்
சூழலின் அமைதி உடைத்து
முதல் ச்சியர்ஸ்
சொல்லித் தொடங்கப்
போகும்
வார்த்தை
உன்னிடம் இருந்தே
வரட்டும்
கடைசி சந்திப்பாய்
சுடர்விடுகிறது வெளிச்சம்
அத்தனை இருளையும்
மறைத்து
நீ உன்
கோப்பையை உயர்த்து
ச்சியர்ஸ்..
*
மீண்ட கணத்திலிருக்கும்
வாழ்தலைப் போல்
வரமாகிற எதுவொன்றையும்
சாபத்திற்கு நிகராய் பத்திரப்படுத்துகிறோம்
பக்குவங்கள் மண்டியிடும் திருச்சபைக்குள்
பாவங்களை மழுங்கடிக்கும்
மன்னிப்புகள்
உண்டு
தெரிந்தே செய்கிறோம்
மன்றாடல்
கூப்பாட்டுக் குரலாகிடும் போது
கூரையொழுகும்
சமாதானம் கொண்டுவருகிறது
பாத்திரங்கள் கொள்ளத்தக்க பெரு மழையை
நிரம்புதலும்
நிரம்பி வழிதலும் நிராயுதமாக்க
வழித்தடங்கள்
சாபத்திலிருக்கும் வரத்தை பிரித்தெடுக்கிற
அன்னப் பறவையாகிவிடுகிறது
நிர்பந்திக்கப்படுவதில் இருந்து விரிகிற
வழியற்ற தடங்களின்
பாதை
அடர்வனமாக்குகிறது
மீண்ட கணங்களை
*
குறியீடுகளால் நிரம்பியிருக்கும் நீர்த்தேக்கத்தில்
நீயாகவே பிரதிபலிக்கிறாய்
இம்மை
ஒரு
கரை
பிரமை
மறுகரை
கடலெனும் மாயை
மழையாய்
பொழிகிறது நிலத்தில்
காதைப் பிளக்கும்
இடிச்சத்தம்
கண்கூசச் செய்கிற
மின்னலொளி
அலைக்கற்றை வழியாய்த் துண்டிக்கச் செய்கிற
அறிவு
தொடர்பற்றதின் மோனநிலை
சூரியன் பார்க்க நிற்கிற நிமிடம்
இருட்டுகிற அறை
வெளிச்சமேற்றுகிறது படிமத்தின் மாடத்தில்
புரிவதில்லை
சொல்லின் முதல்
தோள்
ஊடுருவுகிற
மடிப்புகள்
விளங்காத கிரணக்
குறைபாடு
வளர்கிறாய்
இருள் குடித்து
ஆடுகிறாய்
காற்றை இசைத்து
அனைத்தையும் துறந்து ஆட்கொள்கிறாய்
விழி மூடிய
புத்தனின் புன்னகை
கொண்டு
விளங்காதிருக்கிறாய்
ஆசை துறக்கும்
ஒப்பீடு
உவமைக்குப் பொருந்துவதில்லை
உவமேயப் பார்வையில்
பிரதிபலிக்கிற நீர்த்தேக்கம்
மடை திறக்கிற
சொல்
இக்குறியீடு