*
எதிர்பார்ப்பின் எல்லா கதவுகளையும் இழுத்து மூடியும் கசிகிற வெளிச்சம் கன்னக்கோலென துளையிடுகிறது இருப்பை
காலடித் தடங்களை விட்டுச் செல்லாக் களவில்
தொலைத்ததைத் தேடியடைவதில்
பழைய இடத்திற்கே வந்து நிற்பது
ஒரு பெரும் இழப்பு
மறந்துவிட்டு நடந்திடத் துடிக்கும் நிலம்
கடிவாளமிட்ட நிழலென அசைகிறது
தனிமையின் பெருவெளியில்
திசைமாறிட பெருகும் குரல் முடைகிற கூட்டின்
கதவுகளற்ற மனம் அடைகாக்கிறது
பறப்பதற்கேற்ற சிறகுகளை
0 கருத்துகள்:
கருத்துரையிடுக