கரித்துண்டுகள் வரையும் வார்த்தைக் கோடுகள்

இருத்தலின் இருண்மை
வேர்களில் துளிர்த்து
இரவுக்கு இட்டுச் சென்றும்
நிலா ஒளிர்தலின் விளிம்பில்
புராதன மணத்தைத் தொலைத்திருந்தேன்

பாசிக் கரையில் கால் வைத்த பின்
கோயில் புறாக்களின் சிறகடிப்பு
மகிழ்வுறுத்துவதாய் இருக்கவுமில்லை

களவாடப்பட்ட நிலத்தின் மீது
உரிமை கோரும் பிள்ளையாய்
கருஞ்சாம்பல் பூசிய நினைவிலிருந்து
தோண்டியெடுக்கிறேன்
பொசுங்கி கிடக்கும் வார்த்தைகளின்
மண்டையோட்டை

இன்னும் அடங்கிடாத் தணலில்
நேசமென பெய்த மழை
கிளப்பிய சூட்டில்
வேரழிய
வெந்துபோகிறது
ரகசியங்களின் இலை உதிர்த்த
இருண்மையின் மொட்டை மரம்

-ரேவா

(painting :LaurenWadkins)

 நன்றி : யாவரும்.காம் Jun 01-06-14)